Gordon Smith is een Britse bluesman van het eerste uur, en het doet aldus een beetje vreemd aan u deze man voor te stellen. Radioman John Peel noemde hem in 1963 ‘de belangrijkste blanke Blues gitarist ter wereld’, en Peel was niet de eerste de beste in beat, pop en rockwereld destijds. Daar bovenop was hij ook nog een groot bluesvocalist.

In 1968 bracht hij zijn debuutalbum uit, geproducet door Mike Vernon voor het legendarische Blue Horizon label. ‘Long Overdue’ was de toepasselijke titel, want ondertussen was de eer van belangrijke blanke bluesgitaristen al opgeëist door Eric Clapton, John Mayall, Alexis Korner en Peter Green. Deze laatste speelde overigens mee op Gordon’s album, samen met andere Fleetwood Mac leden. Dit album bleef echter vele jaren een collector’s item, en is dat heden ten dage nog. Mike Vernon bracht deze half september van dit jaar terug uit in de reeks Vintage Blue Horizon Recordings. Wij kunnen er haast niet op wachten.

In de seventies  was Gordon gitarist van The Kevin Coyne Band, met wie hij verschillende platen opnam voor Virgin. Onder zijn eigen naam maakte hij nog een paar platen voor het Italiaanse label Appaloosa. Begin negentig maakte hij het prachtige  solo country blues album “Out of the Bottleneck”, mogelijks een toespeling, op Britse humoristische wijze , op zijn toenmalige status.

En nu deze “The Essential Gordon Smith” die deels voortborduurt op de vorige, maar ook nummers inhoudt met electrisch versterkte band. Ze geeft een perfect beeld van wie Gordon was en nog steeds is. Kortom een potje blues, zoals het hoort te zijn. Bij Gordon herkennen we de vocale capaciteiten om een heuse bluesfeeling in zijn songs te leggen, en daarbij een enorm respect voor de bluescatalog of standards. Hij kan ze perfect vertolken, op de wijze die we bijvoorbeeld ook bij Paul Oscher aantreffen.

Kortom, dit is een album dat elke rechtgeaarde bluesliefhebber in zijn collectie dient te hebben, naast de originals. Kijk hiernaast op de playlist en je zal zien dat hij er een aparte voorkeur op na houdt. Daarbij wil ik de aandacht niet afhouden van ’s mans eigen compo’s want die zijn ronduit schitterend en liggen helemaal in de lijn van het concept van dit ‘splendie’ album.

De creatoren van al dit moois zijn :

Gordon Smith - Vocal, Guitar ( all )
Dino Coccia - Drums, Percussion ( 1 to 12 / 14 / 15)
Alan Glen - Harmonica ( 1 / 2 / 5 / 7 / 8 / 10 / 12 / 14 ) - Guitar ( 8 / 12 )
West Weston - Harmonica ( 15 ) - Piano ( 3 / 4 )
Bob Haddrell - Piano ( 9 / 11 / 12 )- Organ ( 8 )
Bernie Pallo - Accordion ( 6 / 11 )
John O’Reilly - Guitar ( 8 / 12 )
Jim Mercer - Bass ( 1 / 2 / 5 / 7 / 10 / 14 )
Rod Demick - Bass ( 3 / 4 / 15 )
Jim Ydstie - Bass ( 6 / 9 / 11 )
Lakis Economou - Bass ( 8 / 12 )

witteMVS